Τὸ κυπριακὸ «ἀντίποινο» καὶ ὁ μεγάλος πόλεμος

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Θέλουμε δὲν θέλουμε θὰ πρέπει νὰ δοῦμε κατάματα τὴν γεωπολιτικὴ καὶ γεωοικονομικὴ πραγματικότητα. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ πραγματικότητα ἐντάσσονται καὶ οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις στὸ Κυπριακό, καθὼς καὶ ἡ μνημονιακὴ ὑποδούλωση τῆς χώρας μας ποὺ ἔγινε ἀφοῦ βρέθηκαν οἱ πρόθυμοι προδότες νὰ διαλύσουν τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία καὶ νὰ ἐξοντώσουν τὸ ἠθικό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. 

Ἡ πραγματικότητα αὐτὴ μὲ ἁπλὰ λόγια εἶναι ὅτι ἐδῶ καὶ χρόνια ἐξελίσσεται ἕνας μεγάλος γεωπολιτικὸς πόλεμος ποὺ ἡ τελευταία φάση του ἄρχισε μὲ τὴν λεγομένη «ἀραβικὴ ἄνοιξη». H «ἀραβικὴ ἄνοιξη»  ὁποία δὲν ἦταν τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐνορχηστρωμένη ἐπιχείρηση τῶν δυτικῶν καὶ τῶν Ἀμερικανῶν νὰ ἐλέγξουν τὰ ἐνεργειακὰ κοιτάσματα τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου. Αὐτὸ θὰ γίνονταν ἐπιβάλλοντας μὲ κατευθυνόμενες «λαϊκὲς» ἐξεγέρσεις ἰσλαμικὰ αὐταρχικὰ καθεστῶτα ποὺ θὰ ἐξουδετέρωναν κάθε λαϊκὴ ἀντίδραση. Ἐδῶ εἶχαν σὰν βασικὸ σύμμαχο τὴν ἰσλαμικὴ καὶ δικτατορικὴ Σαουδικὴ Ἀραβία καθὼς καὶ τὰ κράτη   τοῦ Περσικοῦ κόλπου, (κυρίως τὸ Κατᾶρ), ποὺ ἐλέγχουν μεγάλο μέρος τῆς ἐνεργειακῆς παραγωγῆς. Τὸ μεγάλο «ἀγκάθι» ὅμως ἦταν τὸ ἀνυπότακτο καὶ σφοδρὰ ἀντιαμερικανικὸ  Ἰρᾶν, (μέχρι πότε;), ἐνῶ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦσε ἡ ὕπαρξη τοῦ Ἰσραὴλ συνεχίζονταν χωρὶς νὰ....
βρεθεῖ κάποια ἱκανοποιητικὴ λύση ἐκνευρίζοντας ἀκόμα καὶ αὐτοὺς τοὺς Σιωνιστὲς τῆς Ἀμερικῆς.
Τὸ «ἀραβικὸ σχέδιο» ἐντάσσονταν στὶς ἐπιταγὲς τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων, ποὺ θέλει λαοὺς ἀνδρείκελα, ἀπάλειψη ἐθνικῶν κρατῶν καὶ παγκοσμιοποίηση τῆς οἰκονομίας ποὺ στὴν οὐσία εἶναι ἡ χρηματιστηριακὴ ὑποδούλωση σὲ ὁρισμένα τεράστια οἰκονομικὰ συμφέροντα ποὺ θὰ ἁλυσοδέσουν ὅλο τὸν κόσμο. Στὴν πορεία ὅμως αὐτοῦ τοῦ σχεδίου ἔγιναν πολλὰ λάθη καὶ κυρίως δὲν ὑπολογίστηκε καλὰ ἡ δύναμη τῆς ἀντίδρασης κάποιων ἄλλων δυνάμεων ποὺ δὲν ἐλέγχονται, ὅπως ἡ Ρωσία καὶ κυρίως γιὰ τοὺς Ἀμερικανούς, ἡ Κίνα. Ἀντιλαμβάνεστε τί θὰ γίνονταν ἂν δὲν ὑπῆρχαν αὐτὲς οἱ ἀνασχετικὲς προσχώσεις σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ σχέδια. Ἔτσι ἡ «ἀραβικὴ ἄνοιξη» ἐνῶ ἐπέτυχε ἀπόλυτα στὴν Λιβύη ἀπέτυχε παταγωδῶς στὴν Αἴγυπτο, ἐνῶ στὴν Συρία ἄναψε κυριολεκτικὰ μεγάλες φωτιές. Στὴν περίπτωση τῆς Συρίας ἡ ἀντίδραση τῆς Ρωσίας δὲν ἦταν μόνο κάποια βέτο στὰ κατευθυνόμενα ψηφίσματα τοῦ ΟΗΕ, ἀλλὰ ἐνεργὸ ἐπέμβαση μὲ ὅλα τα μέσα, ( θὰ θυμάστε πὼς ξευτίλισε τὸν Ἀμερικανὸ ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν, κ Τζῶν Κέρρυ, ὁ ἴδιος ὁ Πούτιν,  ὅταν τὸν ἀπεκάλεσε ψεύτη γιατί ἰσχυρίζονταν πὼς στὴν συριακὴ ἀντιπολίτευση  δὲν ὑπάρχουν ἰσλαμιστὲς ἐξτρεμιστὲς τρομοκράτες). Ἡ Ἀρκούδα ἔδειξε τὰ δόντια τῆς μουγκρίζοντας χαρακτηριστικά, γεγονὸς ποὺ πραγματικὰ τρόμαξε ὁρισμένους ἀχαλίνωτους καὶ ἀλαζόνες τῆς Δύσης.
Αὐτὴ ὅμως ἡ ρωσικὴ ἀντίδραση δὲν θὰ ἔμενε ἀναπάντητη ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς καὶ τοὺς Ἀμερικανούς. Τὸ μεγάλο παιχνίδι δὲν γίνονταν μόνο στὸ ἀραβικὸ γήπεδο. Προηγουμένως εἶχε φροντίσει ἡ λεγομένη Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς παγκόσμιας χρηματιστηριακῆς δικτατορίας, νὰ ὑποτάξει τὰ κράτη μέλη της καὶ νὰ τὰ καταστήσει ἀνδρείκελα χωρὶς καμία ἐξουσία ὑπηρετώντας τὰ νεοταξικὰ συμφέροντα. Τὸ πιὸ μεγάλο ἐπίτευγμα αὐτῆς τῆς ἐπιχείρησης ἦταν ἡ Ἑλλάδα. Τὸ σχέδιο ἐδῶ ἐφαρμόστηκε μὲ πρωτοφανῆ ἐπιτυχία καθὼς ἡ χώρα ἁλυσοδέθηκε γιὰ πολλὰ χρόνια καὶ μὲ τὴν σύμπραξη, δυστυχῶς, αὐτῶν ποὺ τὴ κυβέρνησαν καὶ τὴν κατέστρεψαν.

Ἐκεῖ ὅμως ποὺ οἱ δυτικοὶ ἐπιχείρησαν δυναμικὰ ἀντίποινα στὴν ρωσικὴ ἐπέμβαση στὴν Μέση Ἀνατολή, ἦταν ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ Οὐκρανία, ὅπου δημιούργησαν ἕνα εὔφλεκτο τοπίο στὸ ὑπογάστριο τῆς Ρωσίας, (βέβαια ἐδῶ ἡ κατάσταση ἀκόμα εἶναι πολὺ ρευστὴ μὲ ἀβέβαιο ἀποτέλεσμα γιὰ τὴν Δύση καθὼς ἡ Ρωσία σὲ μεγάλο βαθμὸ ἐλέγχει τὰ πράγματα) καὶ ἀφ’ ἑτέρου καὶ κυρίως ἡ Κῦπρος, ὅπου παίζονται μεγάλα γεωπολιτικὰ καὶ γεωοικονομικὰ παιχνίδια. Οἱ δυτικοὶ δὲν θὰ ἄφηναν μὲ τίποτα νὰ πέσει ἡ Κῦπρος καὶ ἡ περιοχὴ πέριξ τῆς Κύπρου στὰ χέρια τῶν Ρώσων, ἰδίως μετὰ τὴν ὑποτιθέμενη «ἀνακάλυψη» τῶν ἐνεργειακῶν της κοιτασμάτων, (τὰ κοιτάσματα ἦταν γνωστὰ ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὅπως καὶ τὰ ἑλληνικὰ ἐνεργειακὰ κοιτάγματα ). Ἄλλωστε ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974 ἦταν μιὰ πρώτη προκαταρτικῆ κίνηση πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Φυσικὰ ἡ Ρωσία ἤξερε ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες ποὺ στρέφονταν ἀνοιχτὰ ἐναντίον της, ἀλλὰ «μετροῦσε» τὶς ἀντιδράσεις της μὲ τὸ λιγότερο δυνατὸ κόστος γιὰ τὰ συμφέροντά της. Τώρα ὅμως τὸ «θέμα» τῆς Κύπρου μπῆκε στὴν τελικὴ φάση. Ἡ Ἑλλάδα ἀποδυναμωμένη καὶ ἐξουδετερωμένη ἀπὸ μιὰ προδοτικὴ ἡγεσία ποὺ ἐξακολουθεῖ, παρὰ τὰ ὅσα δεινὰ ἐπέφερε στὸν ἑλληνισμὸ νὰ τὴν κυβερνᾶ καὶ ἡ Κῦπρος πτωχευμένη ἀπὸ ἕνα ἀπατεώνα πολιτικὸ ποὺ ἄλλα ἔλεγε πρὶν ἀπὸ τὶς ἐκλογές, κατὰ τὸ ἑλληνικὸ παράδειγμα, καὶ ἔκανε τὰ τελείως ἀντίθετα μετά, δείχνουν ἕτοιμες νὰ παραδώσουν τὰ πάντα.
Ἐδῶ ὅμως τὸ παιχνίδι θέλουμε δὲν θέλουμε θὰ χοντρύνει ἀκόμα περισσότερο. Ἡ Ρωσία δὲν θὰ ἀφήσει, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε δὲν τὸ θέλουμε, τὴν περιοχὴ νὰ πέσει στὴν ἀποκλειστικὴ ἐξουσία τῶν δυτικῶν νεοταξικῶν δυνάμεων. Ἤδη ἡ συμφωνία Ρωσίας Συρίας γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τῆς συριακῆς ΑΟΖ,  περιπλέκει τὰ πράγματα ἐνῶ ἡ διαφαινόμενη ἐπαναπροσέγγιση Τουρκίας Ἰσραήλ, (ποὺ θὰ βόλευε πολύ τους Ἀμερικανοὺς) μᾶλλον δὲν «περπατᾶ». Ἡ Θεία Πρόνοια ἀνέδειξε αὐτὴ τὴν κρίσιμη περίοδο ἕνα ἀλαζόνα ἡγέτη στὴν Τουρκία ποὺ πίστεψε ὅτι θὰ γίνει ὁ νέος σουλτάνος, προκαλώντας ὅλο καὶ περισσότερα προβλήματα στοὺς δυτικοὺς «μπερδεύοντας» πολλὲς ἐξελίξεις.
Τὸ ζήτημα ὅμως εἶναι τί κάνουμε ἐμεῖς ; Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ σοβαρὰ καθὼς γιὰ πρώτη φορὰ ἀπειλεῖται μὲ πλήρη καταστροφὴ ὄχι ἡ ἑλληνικὴ οἰκονομία, ὄχι ἡ ἑλληνικὴ κυριαρχία, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή μας σὰν ἔθνος καὶ σὰν λαός. Ἡ ἀπειλὴ τῆς πλήρης μουσουλμανοποίησης τῆς χώρας μᾶς βάσει ἑνὸς πολὺ καλὰ ὀργανωμένου σχεδίου, καθὼς ἔχουμε γίνει ἡ «ἀποθήκη» ὅλων των ἀσιατικῶν καὶ ἀφρικανικῶν κρίσεων καὶ ἡ ἀπειλὴ τῆς ὁριστικῆς καταστροφῆς κάθε ἐθνικῆς μας ὑπόστασης, εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν. 

Ἡ Κωνσταντινούπολη ἔπεσε τὸ 1453 ἀλλὰ ὁ ἑλληνισμὸς διασώθηκε. Ἂν ἐπικρατοῦσαν τότε οἱ παπικοί, σήμερα θὰ μιλούσαμε μιὰ λατινογενῆ διαλεκτὸ καὶ ὁ ἑλληνισμὸς θὰ ἦταν μονάχα ἀντικείμενο ἱστορικῆς ἔρευνας. Αὐτὴ τὴν φορὰ ἂν πέσει ἡ Κωνσταντινούπολη ἐξ' αἰτίας τῶν προδοτῶν, δὲν θὰ πέσει μόνο ἐξωτερικά, ἀλλὰ θὰ εἶναι καὶ ἅλωση ψυχῶν στὴν ἠλεκτρονικὴ νεοταξικὴ δικτατορία.  Τὸ σχέδιο προέβλεπε ἐδῶ καὶ χρόνια μιὰ σταδιακὴ ἀποχαύνωση τοῦ λαοῦ ἔτσι ὥστε νὰ ἀκυρωθοῦν ὅλα τα φυσιολογικὰ ἀντανακλαστικά του καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ πέσει σὰν «ὥριμο φροῦτο» στὴν μνημονιακὴ θανατηφόρα ἀγκαλιά. Ἐδῶ θὰ πρέπει ἡ ἑλληνικὴ ἐκκλησία νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες της καὶ νὰ πάψει νὰ εἶναι κωφάλαλη, ἐκτὸς ἂν συμπλέει συνειδητὰ μὲ τὴν προδοσία καὶ συμφωνεῖ μὲ τὴν ὁριστικὴ ἀπάλειψη κάθε ἐθνικοῦ  καὶ θρησκευτικοῦ μας φρονήματος.  Ἡ ἐκκλησία, (ὅταν λέμε ἐκκλησία ἐννοοῦμε τὴν κεφαλὴ τῆς ἱεραρχίας),  θὰ δώσει λόγο γιὰ τὴν στάση της καὶ θὰ εἶναι πιὸ ἔνοχη ἀπὸ τοὺς τσαρλατάνους πολιτικοὺς γιὰ ὅσα γίνονται, γιατί ὑποτίθεται πὼς εἶναι ἡ πνευματική μας ἡγεσία.  Πέραν τούτου ὅμως ὅλοι μας θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε. Ἢ θὰ εἴμαστε μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς κατέστρεψαν, ἢ θὰ πᾶμε μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς δίνουν ἀκόμα τὴν ἐλπίδα νὰ συνεχίσουμε νὰ ὑπάρχουμε, ἀφοῦ ὅμως πρῶτα διώξουμε καὶ τιμωρήσουμε ὅλους τους προδότες καὶ τοὺς γενίτσαρους ποὺ ξεπούλησαν τὴν ταυτότητά μας. 
Ἡ Ἀρκούδα εἶναι τουλάχιστον ὁμόδοξη καὶ γιὰ τὰ δικά της συμφέροντα, τὴν συμφέρει νὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε ἡ Ἑλλάδα ποὺ ξέραμε ἐδῶ καὶ αἰῶνες μὲ τὸν ἔλεγχο τοῦ δικοῦ μας πλούτου. Ὑπάρχει καὶ ὁ Δράκος! Μὴν τὸν ξεχνᾶμε!  Αὐτοὶ ποὺ ξέρουν μόνο ἕνα δρόμο, εἶναι πάντα οἱ χαμένοι. Ἰδοὺ ἡ Ρόδος, (ἡ ἑλληνική), ἰδοὺ καὶ τὸ πήδημα.


orthodoxia-ellhnismos.gr